Geschreven door :: Peggy Andreas

In het laatste artikel van Peggy Andreas schrijft zij over het Native Amerikaanse spirituele pad van de Heilige Krijger. Voor Native Amerikanen wordt het pad van de Heilige Clown OOK beschouwd als een spirituele roeping, die essentieel is voor het soepel functioneren van de stam:

In de dagen voordat 'de indringers' kwamen. . .hadden we Clowns. Geen clowns zoals je ze nu ziet, met ronde rode neuzen en flodderige kostuums. Onze Clowns droegen allerlei spullen. Alles waar ze zin in hadden, droegen ze. En ze kwamen niet zo nu en dan naar buiten om gek te doen en mensen aan het lachen te maken, onze Clowns waren de hele tijd bij ons en evenzo belangrijk voor het dorp als het opperhoofd, of de sjamaan, of de dansers, of de dichters. 1

Bijna elke stam had zijn Clowns. De Oglala en Lakota noemden ze Heyoka ('gek'), de Arapaho noemden ze Ha Hawkan ('heilige idioot') en beide volkeren beschouwden hen als religieuze specialisten. Het Salish-volk eert de herinnering aan een clown die (nog niet zo lang geleden) een missionaris uitdaagde. De zendeling verleidde mensen om naar zijn kerk te komen door kleine spiegeltjes aan hen uit te delen en spoorde hen aan hun lichaam te bedekken met de kleren van blanke mensen. Met een glimlach wordt verteld dat de Clown (een vrouw!) op een zondag de kerk binnenliep met niets anders om het lijf dan een hoed en oude schoenen! Lees het boek om erachter te komen wat er is gebeurd!

De Hopi's beschermden hun Heilige Clowns door ze op te nemen in hun Katchina ("Wolkengeesten") ceremonies waar de Clowns een hilarische intrede maken vanaf het dak en via een touwladder afdalen naar het plein waar de Katchinas dansen. 'Kijk daar beneden!' roepen ze uit: "Alles is er overvloedig en mooi!" Hun afdaling is erg precair, meestal met het hoofd eerst, en veroorzaakt veel gelach als ze over elkaar duikelend de laatste halve meter vallen. Ze zien de Katchinas pas als ze ze tegen het lijf lopen, en zeggen dan: "Dit is van mij!" of "Zoveel is van MIJ!" Ze doen gek, kinderachtig, hebzuchtig, egoïstisch en onzedelijk. Terwijl ze doen alsof ze zich bewust worden van hun omgeving, bespotten ze toeristen, antropologen, naburige natives, zelfs zichzelf! Ze bedelen om eten. Hun raadspelletjes en acrobatische kapriolen behagen de menigte. De dansende Clowns doen soms alsof ze onzichtbaar zijn, waarmee ze de lachers nog meer op hun hand krijgen.

Het voortbestaan ​​van deze rituele Clowns geeft ons een idee hoe belangrijk een clown was voor de gemeenschapszin van elke native stam. Niets was heilig voor een Heilige Clown. Ze was een sociale criticus van de hoogste orde. Haar grappige mimiek en grappenmakerijen onthulden hypocrisie en arrogantie. Haar vertolking van belachelijk gedrag toonde de mensen (op een heel humoristische manier) hun eigen dwaasheid en blinde vlekken. "Een Clown was als een krant of een tijdschrift, of een van die mensen die een artikel schrijft om je te vertellen of een boek of een film de moeite waard is." Ze maakten opmerkingen over alles, elke dag, de hele godganselijke tijd.

‘Als een Clown dacht dat de Raad van de stam op het punt stond een dwaze keuze te maken, kwam de Clown gewoon opdagen bij de Raad om iedere beweging te imiteren die elke leider maakte. De Clown zou het zo imiteren dat elke kleine wrat bij die persoon te zien zou zijn, dat elk gat in hun idee er opeens heel groot uit zou zien.'4

Met de komst van de 'indringers' werd dit heilige ambt een heel gevaarlijke - misschien wel gevaarlijker dan die van de Krijger. Misschien zijn daarom de meeste Heilige Clowns uit het zicht verdwenen! Zoals de Cree Medicijn Vrouw in het verhaal, Flight of the Seventh Moon, zegt: 'Geen wonder dat we nooit met elkaar overweg konden. . . mijn mensen en jullie mensen. Ze werden voortdurend boos op elkaar en er groeide veel haat tussen ons. Het was onvermijdelijk, omdat mijn volk trots is en humor heeft. De uwe had de kriebels en wilde degenen die er om lachten neerschieten. Toch vind ik blanke mensen nog steeds erg grappig. Ik moet om jullie lachen omdat je jezelf nooit laat gaan. Elk woord is voor jullie een volledigheid of anders een lange weg. Jullie houden ervan de betekenis van iets uit te dagen dat bij je eigen domheid past. Het zou jullie goed doen om te stoppen met zo broos te zijn.'5

De eerdergenoemde Heilige Clown van het Salish-volk maakte een reis naar Hudson Bay, Victoria, om te clownen over de manier waarop haar mensen zeehonden- en otterhuiden ruilden voor rum. De blanke compagnons hadden al snel genoeg van haar, en toen ze later doodgeschoten werd gevonden, dachten al haar mensen dat een blanke het moest hebben gedaan. De Natives zelf verboden ten strengste elke vorm van geweld tegen een Heilige Clown.

Deze Clowns waren gevaarlijk voor tirannen en uitbuiters omdat ze zo ongeorganiseerd en zo volkomen eerlijk waren. Ze konden zien met de ogen van een kind, en daardoor konden ze op anderhalve kilometer afstand onderscheiden wat nep was. Ze werden soms 'vernietiger van helden' genoemd. De blanke indringers haatten ze natuurlijk, dus werden ze gedood of vonden een manier om zich te verstoppen. De doden worden met veel respect herinnerd door hun volk. Degenen die het overleefden, deden dat door Tricksters te leren zijn, hun vorm te veranderen en zo nodig onzichtbaar te worden.

Een negatieve religieuze figuur (zoals de Heilige Clown) lijkt vreemd voor de meeste niet-tribale mensen. De meeste natives houden echter van de humor ervan en vertellen verhalen over een mythische bedrieger wiens streken en ongelukken de stam morele lessen kwam leren. De Trickster neemt vele vormen aan, maar de favorieten lijken dieren te zijn die buitengewoon nieuwsgierig, vindingrijk en aanpasbaar zijn - OVERLEVERS, zoals spin, raaf, konijn, uil, vleermuis, coyote en kraai. De verhalen zitten vol grappige situaties waarbij de Trickster ondeugend is, op zijn beurt voor de gek wordt gehouden en zelfs betrokken raakt bij obscene zaken. "Meestal houdt de Trickster ervan om gek te doen en vieze grappen te vertellen." 6 Misschien is het deze waardering voor de Trickster die de Native Amerikanen de mogelijkheid heeft gegeven om tegen alle verwachtingen in te overleven. De Trickster maakt veel fouten en heeft er meestal moeite mee om ervan te leren. Ze blijft echter doorgaan. Ze verdrinkt zichzelf niet in wanhoop, doodt zichzelf niet uit frustratie. Ze overleeft het.

Trickster laat ons zien hoe we ONSZELF bedriegen. Haar ongebreidelde nieuwsgierigheid werkt averechts, maar dan wordt er toch iets NIEUWS ontdekt (hoewel meestal niet wat ze verwachtte)! Hier komt creativiteit vandaan - experimenteren, iets anders dan anders doen, misschien zelfs iets verbodens, en voila! Er komt een doorbraak! Ha! Ha! We zijn bevrijd! De wereld is opnieuw gemaakt! Dus doe iets achterstevoren, breek met je eigen tradities, breek door de barrière; vernietig de wereld zoals je die kent, laat het nieuwe binnen.

Heilige Clowns fungeren als de ogen van de Trickster in deze wereld: spiegels waarin we zowel onze dwaasheid als onze veerkracht zien. Zoals de Clown van de Salish zei tegen de mensen die door de mooie, glimmende spiegels van de zendeling werden verleid:

'Er zijn betere spiegels - de spiegels in de ogen van de mensen van wie je houdt.' 7

We zijn weerspiegelingen van elkaar. Wanneer we onszelf te serieus beginnen te nemen, is er de Clown die ons aan het lachen maakt! Wanneer we te zwaar worden van eigenbelang, is er de Clown om een ​​deel van die lading weg te kloppen en ons op te lichten! De kracht van de Clown is de kracht van het leven zelf. Erken de pijn en laat het dan los. Draag het niet met je mee. Focus op de vreugde, het mysterie, het geluk, de kosmische grap. Als Clowns genieten van eten en van uitbundig seksueel spel, laten ze deze liefde voor het leven zien.

Het is iets moeilijker om een ​​Jonge Clown te herkennen dan om een ​​Jonge Krijger te herkennen. Degenen die een kind als 'te gevoelig' beschrijven, moeten zich ervan bewust zijn dat de kleine een Heilige Clown in wording kan zijn. Het kind kan verlegen zijn of een ‘temperamentvolle storm’, soms beide in verschillende situaties. In ieder geval is een Jonge Clown een ontdekkingsreiziger in de wereld van emoties. Ze test de grenzen van haar gevoelens net zo zeer als een Jonge Krijger de grenzen van haar wil op de proef stelt. Ze kan zich uren vermaken met het spelen van fantasiespelletjes en haar fantastische verbeeldingskracht oefenen. Ze zal vaak dieren nabootsen in haar spel. Net zo vaak zal ze een oor hebben voor muziek en een talent voor drama. Lichamelijk zal ze een uitstekend evenwichtsgevoel hebben.

De inwijding voor een Heilige Clown vindt plaats als ze beseft dat zelfs mensen die van elkaar houden wreed tegen elkaar kunnen zijn, of dat het leven zelf wreed kan zijn. Haar eigen intense reactie op een persoonlijke ervaring van verlating, verraad aan vertrouwen of verbrijzelde romantiek kan leiden tot extreme depressie, emotionele onevenwichtigheid, een zenuwinzinking of (in extreme gevallen) een zelfmoordpoging. Een Heyoka herinnert zich haar inwijding als volgt:

'Ik gaf niets om mijn leven of wat er met mij gebeurde. Ik wist het niet, maar er zit een groot medicijn in die overgave.'8

Als ze op de een of andere manier haar emotionele evenwicht kan vinden, op de een of andere manier door de pijn heen gaat en aan de andere kant naar buiten komt, leert dansen op het scherpe snijvlak van haar eigen Ziel, wordt de ervaring een poort die VIA de illusies van het leven tot de waarheid van het leven leidt.

Wat is waarheid? Deze vraag stuwt de Clown de heilige dimensie in. De Waarheid die de Clown intuïtief aanvoelt is de onderlinge verbondenheid van al het leven. Ze WEET (hoewel ze het niet kan bewijzen) dat geen enkel onderdeel belangrijker is dan welk ander onderdeel dan ook - hoe groot of klein ook - en dat de kleinste verandering in een deeltje een diepgaande verandering in het geheel veroorzaakt. Ze ZIET (hoewel ze het niet kan uitleggen) dat onbalans of blokkering van de Levenskracht het gevolg is van een persoon of groep die gelooft dat ze belangrijker zijn dan een ander. En ze kan het niet helpen dan dat ze die overdreven eigenwaarde doorprikt met haar scherpe humor!

Een Clown wordt heilig door zichzelf te openen. Net als een kind is ze kwetsbaar, soepel en open voor de Levenskracht. In tegenstelling tot een kind heeft ze echter geleerd zichzelf te beschermen en veilig door een krankzinnige wereld te bewegen met maskers, vermommingen, trucs en transformaties. In een gezonde wereld riskeert ze misschien wat meer exposure.

Native Amerikanen zeggen dat Heilige Clowns grote kinderenliefhebbers zijn, ze genezen en beschermen. Daarnaast is het een van hun krachten om onvruchtbare mensen en situaties vruchtbaar te maken. Als de Heilige Krijger de Zon verpersoonlijkt, verpersoonlijkt de Heilige Clown de Leegte - die grote zwarte openheid van de ruimte, de grote Schoot waaruit we allemaal zijn geboren. In de Hopi Katchina-ceremonie wordt gezegd dat de zon lang geleden de verantwoordelijkheid aan de mensen op aarde heeft gegeven, maar dat 'ze er niet in slaagde zichzelf op te heffen', 9 en in plaats daarvan haar eigen persoonlijke ambities en verlangens volgde, ongeacht de stam. Om deze reden werd de verantwoordelijkheid voor het uitvoeren van het levensplan verlegd naar de Clowns. Tijdens de Hopi-ceremonie verschijnen de Clowns pas na het middaguur, tot 'de zon haar hoogtepunt bereikt en op haar neerwaartse helling staat'.10

'Eerst was hier de zon, die eens jong was en nu een grootouder van vele machten is. Maar de zon zal op een dag de leegte ingaan. Dat is de kracht van de Heyoka - de leegte.'11

De kracht van de leegte is de kracht van de baarmoeder in ons allemaal, de kracht van echte creativiteit. De kracht van open zijn wordt soms gezien als een zwakte, maar de Heilige Clown geeft ons deze paradox: de zwakste kan de krachtigste zijn. De domste kan het verstandigst zijn. 'In de gekte van een Clown kan ze obsceen zijn of een van de bestaande structuren en ideeën testen om te zien of ze waar en echt zijn - en ze komt ermee weg. Zelf is ze zwak, maar haar zwakte is haar kracht.'12

In moderne tijden komen Clowns soms in de openbaarheid als comédiennes, acteurs in het guerrillatheater, critici, ritualisten / artiesten / muzikanten die de grenzen van 'goede smaak' en esthetiek overschrijden. Maar meestal houden ze zich schuil onder het mom van normale, gewone mensen die weten hoe ze andere mensen om zichzelf kunnen laten lachen. Als je besluit om op dit pad met een hart te reizen, reis je achterstevoren! Vergeet echter niet om af en toe achter je (of voor je) te kijken. Het zou zomaar kunnen zijn dat een andere Heilige Clown JOU opfokt! En dat kan zeker een goede buiklach waard zijn!

Voetnoten

1. Granny, van Daughters of Copper Woman door Anne Cameron, 1981, Press Gang Publishers, 603 Powell Street, Vancouver, B.C. V6 A1 H2, blz. 109
2. ibid., Blz. 108-114
3. Talayesva, Don C., Sun Chief: The Autobiography of a Hopi Indian, Leo W. Simmons, ed. New Haven: Yale University Press
4. Granny, van Daughters of Copper Woman, blz. 109
5. Agnes Whistling Elk, van Flight of the Seventh Moon, blz. 74
6. Philbert, Powwow Highway (videofilm), 1982, handgemaakte films
7. Clown, dochters van kopervrouw, blz. 112
8. Agnes Whistling Elk, Medicine Woman, blz. 117
9. The Hopi Ritual Clown: Life As It should not Be by Hieb Louis Albert, 1972, University Microfilms International, Ann Arbor, MI, blz. 146
10. ibid.
11. Ruby Plenty Chiefs, Flight of the Seventh Moon door Lynn V. Andrews, 1984, Harper & Row, NY, blz. 185
12. Zoila Guiterez, Jaguar Woman door Lynn V. Andrews, 1985, Harper & Row, NY, blz. 121

Publicatie Dreamflesh.com

Path of the Sacred Clown III, written by Peggy Andreas in 1995 [>]

Path of the Sacred Warrior II, written by Peggy Andreas in 1995 [>]

Path of the Shaman I, written by Peggy Andreas in 1995 [>] 

NB! Het derde deel van een drieluik over het pad van de sjamaan, de heilige krijger en de heilige clown. Drie diamantjes die welliswaar in 1995 geschreven zijn maar nog steeds verlichting en inspiratie bieden.