Geschreven door :: Peggy Andreas

"Hoka Hey!" roept de Sioux-krijger uit die ten strijde trekt: "Vandaag is een goede dag om te sterven." Een ware krijger durft het onmogelijke te doen. Ze daagt de dood uit en respecteert de dood, beide. Een verhaal over Native Amerikaanse krijgers zegt: 'Krijgers leven met de dood aan hun zijde, en in de wetenschap dat de dood met hen is, durven ze alles aan te pakken. Het ergste dat ons kan overkomen is dat we moeten sterven, en aangezien dat al ons onveranderlijke lot is, zijn we vrij; wie alles kwijt is, heeft niets meer te vrezen." 1

Het pad van de Heilige Krijger begint met het besef dat we sterfelijke wezens zijn, dat we zullen sterven. Als we dit weten, kunnen we ons leven in een beter perspectief zien. Als we dit weten, kunnen we altijd handelen, zodat we gecentreerd, zonder angst, in vrede kunnen sterven met wat we hebben gemaakt van de situaties in ons leven. Het doel is om ons leven goed te leven om uiteindelijk goed te sterven, zodat het eeuwige aan ons (onze Geest?) vrij zal komen. We moeten allemaal in het reine komen met onze eigen persoonlijke dood. Ik denk bijvoorbeeld graag dat mijn lichaam voortkomt uit een daad van Liefde tussen mijn Geest en de Elementaire wereld. IK denk graag dat mijn dood een laatste voleinding zal zijn en een bitterzoete orgastische consumptie van die Liefde!

De Heilige Krijger bewandelt haar pad met haar dood aan haar zijde. En haar dood stelt zichzelf beschikbaar aan de Heilige Krijger als adviseur, leraar en vriend. Deze relatie met haar dood roept de Heilige Krijger op om te zijn wie ze werkelijk is, om haar leven optimaal en volledig te leven, om haar kracht van binnenuit te gebruiken. Zoals Agnes Whistling Elk in het verhaal Medicine Woman zegt: “Je kunt alleen gevaarlijk zijn als je je dood accepteert. Dan word je ondanks alles gevaarlijk. Je moet leren om 'zij-die-wakker-zijn' te zien. Een gevaarlijke vrouw kan alles doen omdat ze alles doet. Een machtige vrouw is ondenkbaar omdat het ondenkbare haar toebehoord. Alles is van haar en alles is mogelijk.“ 2

In Native Amerikaanse overlevering onthullen verhalen over krijgers vaak een jeugd vol innerlijke onrust en uiterlijke agressiviteit. Baby krijgers willen de wereld graag verkennen en ze willen niet dat iemand of iets hen in de weg staat. Ze kunnen vechten met hun broers en zussen of de ouders genadeloos testen. Krijgers lijken vaak met een teveel aan energie in het leven te zijn gekomen. Hun temperamenten zijn vurig; hun wil sterk. Een jonge krijger die wordt gedwarsboomd in haar fysieke expressie, zal dit vrijwel zeker compenseren met een overschot aan mentale of emotionele energie.

Het verhaal van de Tewa Cottonwood Warchief, Pohaha, illustreert dit thema. Altijd boos toen ze jong was, kwam ze in opstand toen ze werd overgehaald om huishoudelijk werk te doen. Uiteindelijk stemde haar stam ermee in om haar ten strijde te laten trekken, waar ze zich krachtig onderscheidde. Daarna, zo werd gezegd, verdween haar voortdurende woede en "ze werd een goede vrouw". 3 Haar naam, Pohaha, betekent "nat-tussen-de-benen-ha-ha" vanwege haar gewoonte om haar jurk omhoog te trekken om haar vijanden te bespotten met het feit dat ze een vrouw was! Uiteindelijk werd de grote Pohaha door de oudsten tot "Warchief" gekozen. Als War Chief zou ze haar volk tegen vijanden moeten leiden, hen tegen ziekte moeten beschermen en hen als haar kinderen moeten behandelen. Ze nam haar leiding serieus; en toen ze stierf, liet ze haar masker achter en zei dat het haar zou vertegenwoordigen, zelfs als ze dood was. 'Ik zal de hele tijd bij jullie zijn', zei ze tegen haar stam, 'Het masker ben ik.' 4 De Cottonwood-mensen bewaren haar masker en vertellen haar verhaal tot op de dag van vandaag.

Een jonge krijger is moeilijk te beheersen. Maar zodra die krijger een uitdagende taak krijgt, is ze op weg naar zelfbeheersing. Native Amerikanen beginnen de krijger-training met jachtlessen, samen met elementaire vaardigheden om te overleven in de wildernis. Ze leren de jonge jager respect voor haar 'prooi'. Ze laten de jongeling zien dat je, om van de dood (de ultieme jaagster) te leren, nederigheid, geduld en het vermogen moet ontwikkelen om een helder hoofd te houden - of, in ieder geval, om je hoofd snel leeg te maken! De training om te overleven in de wildernis is een goed idee voor een Heilige Krijger - het geeft haar een ware kennis van haar wereld en van haar relatie ermee. Het geeft haar de natuur als haar eerste tegenstander. Ze leert zo dat je niet kunt 'concurreren' met zo'n krachtige tegenstander. Maar ze leert ook dat deze tegenstander een spiegel tot haar eigen hart is en als zodanig respect en zelfs liefde verdient. Vanuit dit besef leert ze zelfverdediging en zelfredzaamheid.

De liefde van een krijger is de wereld. Ze omarmt deze enorme aarde. De aarde weet dat ze dol op haar is en het schenkt haar haar zorg. Daarom is haar leven tot de nok gevuld en haar staat, waar ze ook zal zijn, zal er een zijn van overvloed. Ze dwaalt rond op het pad van haar liefde en waar ze ook is, is ze compleet.~ Carlos Castenada

Dit is overduidelijk een pad van moed. Inheemse Amerikanen noemen hun krijgers niet voor niets Braves, moedigen. Hoe meer moed men toonde, des te eerbaarder de krijger! 'Braves' (zowel vrouwen als mannen) die de strijd in reden, probeerden de oppositie niet te doden. Het werd als veel moediger beschouwd om de oppositie te vernederen ("reken op een coup") door dichtbij genoeg te komen om de ceremoniële pijp, oorlogskap, schild of boog van de oppositie simpelweg aan te raken of vast te leggen. 5 Een andere krijger doden werd als een dubieuze prestatie beschouwd. Het doden van 'onschuldigen' werd als laf beschouwd. Vroeger werd gezegd dat grote krijgers een kamp niet zouden aanvallen, maar zouden binnenkomen en verwelkomd zouden worden. Ze zouden in de 'vijandelijke tipi' worden geplaatst om uit te rusten en te worden gevoed. Dan kwamen alle jonge krijgers van het kamp om de grote krijger uit te dagen, in de hoop op een coup, maar meestal hadden ze gewoon het geluk om hun mannetje te staan. Ze hebben ongetwijfeld een paar lessen in standvastigheid gekregen.

'Veroveren' (wat we 'stelen' zouden kunnen noemen) werd een van de grootste krijgersprestaties. Omdat er geen idee was van eigendom, was het meer 'terugvorderen'. Dit is waar de witte belediging van 'Indian-giver' is ontstaan. Entiteiten (zoals paarden) of plaatsen (zoals een bos of een vlakte) konden niemands "eigendom" zijn; daarom behoorden ze toe aan degenen die voor hen zorgden.

In de moderne wereld worden onze veldslagen meestal uitgevochten in anderssoortige arena's. Veel schrijvers en ‘terugvorderaars’ van Herstory zijn Heilige Krijgers, die zich realiseren dat "De pen machtiger is dan het zwaard". "Stel dat je een schrijver was en je besloot Anaïs Nin te kiezen als je waardige tegenstander. Je probeerde haar te verslaan in creativiteit en ideeën. In zekere zin zou je haar gebruiken om jezelf te zien. Je wilt niet dat ze faalt - je zou je voorbeeld verliezen. Wat zou een medicijnvrouw willen dat je doet? Ze deelt haar gaven met je totdat je voldoende kracht hebt, zodat je een waardige tegenstander kunt worden van een andere waardige krijger." 6

Wat is oppositie eigenlijk? Deze vraag staat centraal in het Pad van de Heilige Krijger. Het houdt geen minachting in. Het is verspilling om minachting te voelen voor mensen of andere entiteiten. Een Native krijger die met een groep blanke Amerikanen sprak, zei het zo: “Jullie mensen hebben zoveel woede en angst en minachting voor zogenaamde criminelen dat jullie misdaad steeds meer toeneemt. Jullie samenleving heeft een hoog misdaadcijfer omdat het zich in een perfecte positie bevindt om misdaad te ontvangen. Jullie zouden mét deze mensen moeten werken, niet tegen hen. Het idee is niet om minachting te hebben voor mensen, maar voor misdaad. Het is nuttiger om elk individu te zien als een andere jij - om elk individu te zien als een vertegenwoordiger van het universum. Zelfs de ergste misdadiger in levenslange gevangenisstraf die in zijn cel zit - ook zijn kern bestaat uit hetzelfde zaad, het zaad van de hele schepping.” 7

Dus wat is het gevoel dat de Heilige Krijger in zichzelf cultiveert? Onthechting is belangrijk. "Iedereen die het pad van de krijger wil volgen, moet zich van fixatie ontdoen: de dwang om dingen te bezitten en vast te houden." 7 Het is eenvoudig te begrijpen dat wandelen met de dood aan je zijde iemand kan helpen herinneren dat "je niet kunt vasthouden aan." Bovendien moet een fluïde krijger vrij zijn van lasten, moet zij vrij zijn om helder te denken en in een oogwenk te bewegen. Ze moet ook in het heden kunnen leven. Om onthechting te cultiveren, ontwikkelt een krijger haar gevoel voor humor en een groot gevoel voor vindingrijkheid. Dit worden haar schilden. Ze kan haar sterke en gepassioneerde emoties voelen en ze vervolgens door haar heen laten gaan. Ze kan om zichzelf lachen.

Maar onthechting brengt gevaar met zich mee. Een krijger kan zo zelfredzaam worden dat ze arrogant en compromisloos wordt. Ze wordt onbekwaam. Wat "heiligheid" op het pad van de Heilige Krijger brengt, is Liefde. Voor de Heilige Krijger wordt Liefde gevoeld wanneer het hart open is. Grote krijgers zouden een groot hart hebben, en zelfs de sterkste, meest bekwame, gevaarlijkste krijger wordt heilig wanneer ze zich in dienst stelt (als een beschermer of een voorvechter) van een kind, een behoeftige groep, een heilige plaats, een waardige taak. Het allerbelangrijkste is dat de Heilige Krijger ten dienste staat van degenen die haar echt nodig hebben. Ze doet dit niet voor hen, maar voor zichzelf. Haar liefde en service zijn gratis, zonder gehechtheid of verwachting - onvoorwaardelijk. Ze weet, meer dan wie dan ook, dat echt liefhebben de gevaarlijkste en meest gewaagde daad is die een Heilige Krijger kan uitvoeren. Een Apache-meisje, Lozen, werd een machtige en gerespecteerde krijger. Als expert in paardrijden en lasso werpen was ze altijd in staat paarden van de vijand te veroveren. Ze was toegewijd aan het helpen van haar mensen. Er wordt gezegd dat ze zich ooit alleen in vijandelijk gebied bevond met een jonge moeder en haar baby. Ze bracht enkele slopende maanden door om hen in veiligheid te brengen, terwijl ze net zo goed alleen had kunnen wegrijden. Naarmate ze volwassener werd in haar mededogen, begon ze het griezelige vermogen te ontwikkelen om de locatie van de vijand te bepalen, en werd ze een welkome stem op tribale strategievergaderingen. 9

Gedurende de hele Native Amerikaanse geschiedenis zijn er veel van dergelijke verhalen over grootmoedige 'Moedigen'. Hoewel ze veel bewonderd en geëerd worden vanwege hun jacht-, vecht- en overlevingsvaardigheden, worden ze nog meer gerespecteerd en geliefd vanwege hun medeleven en vriendelijkheid. In het verleden streden Heilige Krijgers voor de bescherming en het voortbestaan ​​van hun stammen en voor persoonlijke voldoening. Dit is nog steeds waar, maar in onze tijd kan de definitie van "stam" variëren.

De Heilige Krijger die op 'Een pad met een hart' reist, moet haar eigen heilige slagveld vinden. De strijd kan zijn voor gerechtigheid, vrede of respect - persoonlijk of in het openbaar. Veel Heilige Krijgers vervullen de Native Amerikaanse profetie van de "Warriors of the Rainbow" die zegt: "Wanneer de aarde ziek en stervend is, zullen overal ter wereld mensen opstaan ​​als Warriors of the Rainbow om de planeet te redden." 10 Deze profetie wordt ondersteund door de woorden van een moderne Native / Eskimo die zegt: “Groot zijn de taken die voor ons liggen, angstaanjagend zijn de bergen van onwetendheid en haat en vooroordeel, maar de Krijgers van de Regenboog zullen opstaan ​​als op de vleugels van de adelaar om alle moeilijkheden te overwinnen. Ze zullen blij zijn te ontdekken dat er nu miljoenen mensen over de hele wereld klaar staan ​​om op te staan ​​en samen met hen alle barrières te overwinnen die de weg naar een nieuwe en glorieuze wereld belemmeren! We hebben nu genoeg gepraat. Laat er daden zijn." 11

Voetnoten

1. Quote van Don Juan, Yaqui Medicine Man, uit The Fire From Within door Carlos Casteneda, 1984, Pocket Books, Simon & Schuster, Inc., NY.
2. Agnes Whistling Elk, uit Lynn Andrews’ book Medicine Woman, 1981, Harper & Row, NY.
3. Uit het boek Daughters of the Earth by Carolyn Niethammer, 1977, MacMillan Publishing Co., NY.
4. ibid.
5. Indians of North America door Geoffrey Turner, 1977, Blandford Press.
6. Agnes Whistling Elk, uit Medicine Woman.
7. Mad Bear, uit Rolling Thunder door Doug Boyd, 1974, Dell Publishing Company.
8. La Gorda, quote uit Carlos Casteneda’s boek, The Second Ring of Power, 1977, Simon & Schuster, NY.
9. Daughters of the Earth, Niethammer.
10. Greenpeace literatuur.
11. William Willoya, Warriors of the Rainbow: Strange and Prophetic Dreams of the Indians, 1962, Naturegraph Publishers, P.O. Box 1075, Happy Camp, CA 96039.
    
    

Publicatie Dreamflesh.com

Path of the Sacred Warrior II, written by Peggy Andreas in 1995 [>]

Path of the Shaman I, written by Peggy Andreas in 1995 [>] 

NB! Het tweede deel van een drieluik over het pad van de sjamaan, de heilige krijger en de heilige clown. Drie diamantjes die welliswaar in 1995 geschreven zijn maar nog steeds verlichting en inspiratie bieden.