Als meisje wist ik niet hoe snel Ureterp te verlaten. En in mijn hoofd had ik dat allang gedaan toen ik als 19 jarige naar Groningen vertrok om aan de kunstacademie te studeren. Alhoewel het landschap en de omgeving van Ureterp veilig en vertrouwd waren, voelde ik meer ademruimte buiten de stam. Bovendien had ik honger naar ervaringen en deze honger moest gestild.

De nieuwe ervaringen openden paden in verschillende richtingen en brachten mijn oude wonden aan het licht maar ook mijn gaven, zij brachten mij reizen de wereld in, de woeste tocht van toeschouwer naar deelnemer, zij brachten mij de dans, de reis naar binnen en zelfbevrijding. Om nu dan toch na 30 jaar weer terug te keren naar de omgeving van Ureterp om aan de roep van mijn roots gehoor te geven en dichterbij mijn familie te zijn. Een te zijn met het landschap waarmee ik mij verbonden weet en alle spelers in het veld met een open hart tegemoet te treden. 

Er is een herinnering: mijn moeder en ik liggen naast elkaar in de grasweide van de achtertuin. We liggen hand en hand en kijken naar het voorbij glijden van de wolken. Ik heb haar net gevraagd wat ze ervan zou vinden als ik zonder man een kind zou grootbrengen. Wanneer ik opzij kijk naar haar gezicht valt mij voor het eerst op dat ze rimpeltjes begint te krijgen, dat ze ouder wordt. In haar lange zwarte manen een verdwaalde zilveren haar. In haar grijsblauwe ogen de vertrouwde verborgen geschiedenis. Ze moet zo'n 48 jaar zijn geweest, mijn huidige leeftijd. "Je bent niet van hier", zei ze, "je bent een kind van de wereld". 

"Luister naar je hart. Dat kent alles, omdat het afkomstig is van de ziel van de wereld en daar ooit naar zal terugkeren [...] Waar je hart is, is ook je schat."

~ Paulo Coelho, De Alchemist

De reislust is nog niet over, al heeft de reis zich door de tijd heen meer en meer naar binnen verplaatst. Wat beweegt mij, wat ademt mij, waar leeft de angst, waar de liefde. Hoe beweegt mijn vrouw-zijn. En het doorvoelen van 'wat er is' om mezelf zo steeds dieper te mogen openen voor dit leven. Een mystiek, boeiend en oneindig proces. Tegen alle verwachtingen in kloven dichten, de regenboogbrug betreden en mijn hoofd buigen voor de wijsheid van het hart.

Met alles wat ik ben aanwezig zijn en mijn lichaam volledig bezielen, bedansen, bevrijden. Mijn licht eren en mijn schaduw omarmen. En een heilig weten dat er overvloed is in mijzelf, overvloed om te ontvangen en overvloed om uit te delen. Dat alle wegen naar de ene bron leiden en om de keuze van het pad van de ziel in mij en de ander te eren.

Hier en nu wandelend door de bossen en struinend over de heide, voel ik de natuur door mijn bloed jagen. Ze neemt mij op en verwelkomt mij thuis. Het is alsof ze met haar wijsheid en kracht dieper weet door te dringen dan ooit tevoren. Al mijn cellen open en toegewijd om haar wijsheid te ontvangen. Door levens heen ont-moet zij mij keer op keer met haar oermedicijn. De moeder aller moeders. En deze energie, deze aanwezigheid, mag ik delen met anderen wanneer zij daar naar vragen.

Simpelweg weer hier in Friesland zijn, in de natuur en een gevoel van thuiskomen te ervaren, heeft een stroom aan creativiteit op gang gebracht. Een nieuwe fase laat zich zien waarin ik mijn werk mag delen in de omgeving waarin ik ben opgegroeid. Een onverwachte reis is begonnen en op de drempel van de winter is het tijd om deze geplante zaden in nije ierde, nieuwe aarde, te koesteren en vertroetelen. Tijd om plaats te nemen rond het innerlijk vuur waar de voorouders en de kinderen van onze kinderen hun handen warmen en verhalen delen van levens geleefd. Schuif aan en gooi wat hout op het vuur.

"True happiness is not found in a state or feeling, but in a deeper presence and connection, which is here no matter what we feel.

Once this is realized it radically changes how we view our life. Our life is no longer about chasing certain states and feelings, an endless project, or about pushing away the unwanted feelings, we could spend our entire life just doing that.

Presence and connection is available in any moment. We breath, we open and stay present, and we discover that any feeling--even the most unwanted one--can bring us into a deeper connection with source. We stop complaining about the challenges that are presented to us. Instead, we see another opportunity for practice, another opportunity to deepen connection.

What an honor it is to be a wisdomkeeper, a Yogini; what an honor to have been given the tools and questions that open us to a deeper intimacy and meaning of who we are in this world."

~ Chameli Ardagh

De herfst roept op om los te laten wat ons niet langer van dienst is. De winter is de tijd van verstillen, naar binnen keren en onderzoeken wat ons drijft. 

Walk Along - soul coaching
Dagelijks ben ik in het bos of op de heide te vinden met Yanua, mijn hond. Om zelf te genieten en ook om mensen te coachen tijdens een wandeling. In de natuur ervaar je de verbinding met je natuur. In de natuur kom je thuis, we zijn er één mee en komen er uit voort. De natuur werkt daarom rustgevend, je ademhaling verdiept en je hartslag vertraagd. Het nodigt uit om in het hier en nu te zijn en zo te ontdekken wat er losgelaten en geleefd wil worden. [#presence coaching, #systemisch werk]

Hathor Healing Dance [women only]
De Het Heru Healing Dance is een meditatieve dans waarbij je de relatie met je vrouwelijkheid en sensualiteit op een zachte laagdrempelige manier onderzoekt. De dans wakkert je innerlijke vuur en levensvreugde aan. Vrouwen helen in elkaars nabijheid. Samen dansen is een viering van zusterschap en een gebed aan jezelf.