Een interview met een Huachumera; een San Pedro healer uit de Andes
geschreven door: Ross Heaven
datum: nov 25, 2008
San Pedro (Trichocereus pachanoi), de heilige cactus en visionaire Meesterplant van Zuid-Amerika, is vooral verbonden met de sjamanen en genezers (curanderos) van de Peruaanse Andes. Het heeft ook andere namen onder deze genezers; waaronder "El Remedio": de remedie, die verwijst naar de helende en visionaire krachten die, zo zeggen zij, ons kan helpen om "de illusies van de wereld" los te laten. Zelfs zijn post-Spaanse naam, San Pedro, belichaamt deze kwaliteiten. Want San Pedro (Sint Petrus) is de houder van de sleutels van de Hemel. En de naam van de cactus verwijst dan ook naar zijn vermogen om 'poorten te openen' naar een andere wereld, waar degenen die het drinken kunnen helen, hun goddelijkheid ontdekken, en hun doel op aarde vinden.
Het draagt ook de naam huachuma. Zo wordt het ´t vaakst genoemd door sjamanen die er mee werken en die zichzelf huachumeros (mannen) of huachumeras (vrouwen) noemen. Het gebruik ervan als sacrament en in helingsrituelen is zo oud als de geschiedenis zelf. Het vroegste archeologische bewijs, tot dusver ontdekt, is een stenen beeldhouwwerk van een huachumero van bijna 3500 jaar oud. Het is gevonden bij de Jaguar Tempel van Chavín de Huantar in het noorden van Peru. Textielwerk uit dezelfde periode en regio tonen de cactus met jaguars en kolibries, twee van zijn beschermgeesten, en met gestileerde spiralen die de visionaire ervaring representeren.
Een andere afbeelding, van een vrouw met het gezicht van een uil die een cactus vasthoud, staat op een keramische pot van de Chimú-cultuur, en dateert uit 1200 na Christus. Volgens inheemse overtuigingen, is de uil een beschermgod en bewaker van kruidendokters en sjamanen. Dus de afgebeelde vrouw is waarschijnlijk een curandera (heler) en huachumera.
Cactus ceremonies worden vandaag de dag om dezelfde redenen gehouden als in het verleden: om ziekten van een geestelijke, emotionele, mentale of fysieke aard te genezen; om door de profetische en voorspellende kwaliteiten van de plant naar de toekomst te kijken; om tovenarij of ‘saladera’ (een onverklaarbare aaneenschakeling van ‘pech') te overwinnen; om iemands succes in ondernemen te waarborgen; om liefde en enthousiasme voor het leven weer aan te wakkeren; en om de wereld als goddelijk te ervaren.
De etnobotanist, Richard Evans Schultes, schreef over San Pedro in het boek ‘Planten van de Goden’: "het is altijd in harmonie met de krachten van dieren en wezens die bovennatuurlijke gaven bezitten ... Deelnemers [in ceremonies] worden 'bevrijd van materie' en beginnen aan een reis door kosmische gebieden ... op een snelle en veilige manier getransporteerd door tijd en afstand". Hij citeert een Andes-sjamaan die een aantal van de effecten van de plant beschrijft: "Ten eerste, een dromerige staat ... dan geweldige visioenen, een opheldering van alle geestvermogens ... vervolgens onthechting, een soort van visuele kracht waar ook het zesde zintuig deel van uitmaakt, de telepathische toestand waarbinnen je jezelf kan verplaatsen in tijd en materie, zoals het in gedachten verplaatsen naar een verre dimensie".
La Gringa: de buitenstaander vrouw
Nog een van deze sjamanen is Lesley Myburgh, in de Andes beter bekend als La Gringa: "de buitenstaander vrouw". Ze geeft al bijna 20 jaar ceremonies met San Pedro.
"Het is een meester leraar", zegt ze. "Het helpt ons om te genezen, te groeien, te leren en te ontwaken. En helpt ons om hogere staten van bewustzijn te bereiken. Ik voel me gezegend dat ik zoveel wonderen heb mogen meemaken: mensen die genezen zijn van allerlei ziektes gewoon door het drinken van deze heilige plant. Wij gebruiken het om ons opnieuw te verbinden met de Aarde en te beseffen dat er geen scheiding is tussen jou, mij, de Aarde, en de Hemel. We zijn allemaal één. Het is één ding om dit in een boek te lezen, maar om deze eenheid daadwerkelijk te ervaren is het meest mooie cadeau dat we kunnen ontvangen.
"San Pedro leert ons om in balans en harmonie te leven; het leert ons medeleven en begrip, en het laat ons zien hoe alles lief te hebben, te respecteren en eren. Het laat ons ook zien dat we kinderen van het licht zijn - kostbaar en bijzonder - en om dat licht in onszelf te zien.
"Omdat we allemaal uniek zijn, zal de ervaring van persoon tot persoon verschillen en ook uniek zijn. Het drinken van San Pedro is daarom een persoonlijke ontdekkingsreis van het zelf en het universum. Er is één gemeenschappelijke deler: de dag dat je San Pedro ontmoet zal je nooit vergeten - een dag vol licht en liefde, die je leven voorgoed kan veranderen ... en altijd ten goede".
In 2008, tijdens een van mijn bezoeken aan Peru om met San Pedro te werken, interviewde ik La Gringa over haar leven en ervaringen met huachuma, de cactus van visie. Haar antwoorden laten niet alleen het helende potentieel van deze plant zien, maar werpen ook licht op de omringende tradities en hun evolutie in de moderne wereld. Voor degenen die werken als sjamanistische genezers, is dat wat La Gringa van huachuma heeft geleerd van belang omdat het laat zien waar ziekte door kan ontstaan, en daarom ook hoe het kan worden genezen, zelfs door hen die zelf niet met San Pedro werken.
Hoe is het sjamanisme op je pad gekomen?
In 1990 heb ik voor het eerst San Pedro gedronken en die ervaring gooide alles omver wat ik dacht te weten over de werkelijkheid. Tijdens mijn visioenen, in de bergen, zag ik een trap van licht op een nabijgelegen heuvel en ik riep mijn sjamaan om het te verklaren.
Hij haalde zijn schouders op: "Er valt niets uit te leggen". "Het is een trap van licht".
"Je bedoelt dat jij het ook ziet?" vroeg ik.
"Natuurlijk", zei hij. "Maak er maar een foto van als je niet gelooft dat het er is". Ik dacht dat hij gek was. Hoe kon ik een visioen fotograferen: iets dat alleen in mijn hoofd gebeurde? Maar ik wilde niet respectloos zijn, dus ik nam de foto toch.
Later liet ik het rolletje ontwikkelen, en daar was het: een trap van licht, net zoals ik het had gezien, al had ik het daar in de bergen nooit eerder gezien en zal je het waarschijnlijk nu ook niet zien. Ik belde mijn sjamaan en hij kwam langs om naar de foto te kijken, alhoewel hij er helemaal niet zo door verrast leek te zijn, als ik dat was.
San Pedro had me de werkelijkheid getoond zoals het eigenlijk is, maar had daarmee ook mijn beeld veranderd van wat ik dacht dat de werkelijkheid was. Ik begreep nu de enorme kracht die wij mensen hebben, en dat we alles kunnen manifesteren wat we kiezen; we hoeven alleen maar te geloven dat we het kunnen. San Pedro leert ons hoe te geloven.
Het leert ons dat we deel uitmaken van alles, dat we broeders en zusters zijn, en dat de natuur in zijn ware vorm prachtig is. Het maakt ons wakker en laat zien hoe ons bewust te zijn van de Aarde. Voor San Pedro liep ik door de wereld zonder het op te merken. Nu vangt alles mijn aandacht en heb ik er een nieuw respect voor.
Dat was niet het enige 'wonder' wat ik die dag zag. Mijn sjamaan was een zachtaardige man en ik voelde mij rustig en beschermd terwijl ik in de zon lag. Dus, toen ik mijn ogen opende en twee kinderen op mij neer zag kijken, waren ze zo mooi dat ik dacht dat ze engelen waren. Ik was zo onder de indruk van hen dat het me een paar momenten kostte om te beseffen dat ze echt waren, dat ze huilden en om hulp vroegen.
Ze zeiden dat hun vader ziek thuis was en ze geen moeder hadden, ze wisten niet wat te doen. Ze waren bang dat hij dood zou gaan.
Ik ging met mijn sjamaan mee naar hun huis. En toen ik de man zag, dacht ik ook dat hij stervende was. Maar de sjamaan liep rustig naar hem toe en begon te blazen op de bovenkant van zijn hoofd door enkele cocabladeren die hij bij zich had. Daarna gebruikte hij een veer, en streek het over het hoofd en lichaam van de zieke; toen zei hij een gebed.
Zodra dat voorbij was ging de man kaarsrecht overeind zitten en begon te braken alsof hij nooit zou stoppen. Hij zag er meteen beter uit. De sjamaan zei dat alles nu wel in orde zou komen. En toen we het huis verlieten was de man alweer uit bed en bezig met het verzorgen van zijn kinderen.
Dat was mijn eerste ervaring van een sjamanistische healing, en het enige dat de sjamaan had gebruikt was een veertje en een bosje bladeren, en natuurlijk, de kennis die hem door San Pedro is gegeven. Daarna wist ik dat ik meer met deze plant wilde werken.
Je bent ook opgeleid door andere sjamanen. Vertel ons eens over je huidige leraar.
Zijn naam is Ruben. Ik ontmoette hem tien jaar geleden in een kerk in de Heilige Vallei, eigenlijk heel toevallig. Ik heb vanaf het begin zoveel van hem geleerd. Hij is een beroemde antropoloog die vele jaren het onderzoek op de heilige plaats Machu Picchu heeft geleid. Maar hij is ook een sjamaan, dus hij weet waarom en hoe dingen werken vanuit zowel een historisch als een spiritueel perspectief.
Hij was een strenge leraar. Niet zoals mijn eerste sjamanistische leraren, die veel zachter waren. Hij liet mij meerdere jaren twee keer per week San Pedro drinken. Soms heb ik hem gesmeekt om het niet te hoeven drinken! Ik huilde dan en zei dat ik te ziek was om te drinken, want ik kon de confrontatie met nog een sessie niet aan. Maar hij zei dan: "Goed! Je bent ziek! Dat - en het feit dat je de heling die je nodig hebt niet onder ogen durft te komen - is precies de reden waarom je het nu moet drinken! Pak je jas en laten we gaan!"
Op dat moment was het een lijdensweg, maar nu weet ik dat hij gelijk had en het drinken van al die San Pedro het beste was wat mij is overkomen. Ik zag alle nare dingen in mijn leven in een nieuw licht en was in staat om hen los te laten. Ik reinigde vele levens in die jaren, en ik heb zoveel geleerd over San Pedro en ook over heling.
Ik werk nog steeds met Ruben en ik hoop dat dit voor altijd mag zijn. Maar hij is nu wel een beetje milder geworden en eist niet langer dat ik elke week drink.
Hij is echt een sjamaan van ´de oude stempel´, is het niet? Met veel rituelen als onderdeel van zijn ceremonies - de singado en contrachisa, ... enz. Heeft hij je dat ook geleerd?
Oh ja. Maar ik heb mij nooit comfortabel gevoeld met die rituelen. Ruben en ik hebben afgesproken dat ik beter anders kan werken. Vooral omdat ik veel helingen doe bij westerlingen en die begrijpen de rituelen meestal toch niet echt. San Pedro begeleidde me en zei dat ik de dingen eenvoudig moest houden. Dus nu zeg ik een gebed om de ceremonie te openen om vervolgens San Pedro zo veel mogelijk zijn werk te laten doen zonder dat ik in de weg zit.
Ik gebruik soms wel tabak in ceremonies, maar niet de singado [tabaksblad geweekt in honing en alcohol die veel sjamanen van de deelnemers vragen om door hun neusgaten op te snuiven, om zo negatieve energieën te wissen]; gewoon tabaksrook. Het is goed om de rook over mensen te blazen als ze door een moeilijke tijd gaan of als er in hen energieën vastzitten. De rook bevrijdt ze ervan.
Ik gebruik ook Agua Florida [een plantaardig parfum met genezende eigenschappen] om de energieën van mensen in evenwicht te brengen. Meestal vraag ik hen om de geur op te snuiven uit de fles of uit hun handen en dat helpt ook om hen te aarden. Maar soms spuit ik het over ze heen.
En natuurlijk maak ik ook gebruik van een mesa [een doek altaar in een specifieke rituele manier gelegd], hoewel de mijne veel eenvoudiger is dan vele anderen. In Peru, werken sjamanen met veel verschillende lay-outs van mesas. Maar als je er zelf een hebt dan leer je om het te gebruiken op een manier die bij je past. Het is een levend ding, dus je ontwikkelt er een relatie mee. San Pedro leert je ook hoe je het gebruikt.
De objecten in het midden van mijn mesa zijn schelpen en stenen die voor mij betekenis en kracht hebben. Ik schik ze in een rechte lijn, als een wervelkolom met de stenen als de wervels. Dit volgt het idee in Peru dat spirituele energie wordt vastgehouden in de lage onderrug en dat wanneer we ons ontwikkelen op ons spirituele pad, en de planten ons begeleiden, het begint op te stijgen door de wervelkolom naar het hoofd waar het zetelt wanneer we ons volledig bewust zijn.
In de Andes hebben we drie heilige dieren: de slang, puma, en condor, en je zult soms standbeelden zien van alle drie, waarbij de een boven de andere wordt afgebeeld. De slang staat voor de goddelijke energie die we in onze rug vasthouden; de puma is het lichaam; en de condor is het ontwaakte zelf: de geest die zweeft boven de wereld. Dus deze beelden zijn ook een voorstelling van de energieën die door ons heen stromen en ons naar nieuw bewustzijn brengen. De mesa die ik gebruik is dat ook.
Sommige sjamanen gebruiken ook een chonta [houten staven die soms worden gebruikt om de deelnemers te slaan om zo hun spirituele energieën in beweging te brengen] en zwaarden op hun mesas; dit is ter bescherming en om de energieën van patiënten te veranderen en genezen. Ik niet, want ik heb altijd geweten dat San Pedro mij en mijn deelnemers toch wel beschermt, en dat er geen grotere bescherming of krachtiger genezer is dan de plant! Dus waarom zou ik deelnemers met stokken slaan - en hun genezingen onderbreken door dit te doen?
Ruben is een historicus en beschouwt mijn aanpak als een vorm van evolutie waarbij mensen de genezing die ze nodig hebben ontvangen door middel van de juiste ceremonies voor onze tijdsgeest. Maar het is ook een de-evolutie omdat er zoveel rituelen en objecten kunstmatig zijn toegevoegd aan San Pedro mesas en ceremonies door de invloed van de Spaanse katholieken.
Voordat de Spanjaarden naar Peru kwamen, geloofden de mensen in de Andes in Inti, de god van de zon, en Pachamama, de Aarde. Hun rituelen waren eenvoudiger en hadden minder symbolen nodig, zoals offerandes aan God, of manieren om het kwaad op afstand te houden. Het idee van schuld en een God die bevredigt moest worden kwam met de katholieken. En zij waren het die maakten dat onze voorouders hun rituelen veranderden of vernietigden. Daarvoor waren de rituelen meer natuurlijk en vloeiend.
Dus wat ik doe kan een evolutie zijn, zoals Ruben het noemt, maar het is ook een terugkeer naar hoe het altijd werd gedaan. Het is alsof we achteruit in plaats van vooruit in de tijd zijn geëvolueerd!
Is je beslissing om ceremonies overdag te houden in plaats van 's nachts ook een onderdeel van deze 'achteruit evolutie'?
Ruben houdt zijn ceremonies 's nachts en dat is ook hoe hij het mij heeft geleerd, maar terwijl ik verder groeide in mijn begrip van San Pedro, werden nacht ceremonies – om zowel praktische als spirituele redenen - een van de dingen die niet echt voor mij werkten.
Misschien heeft het weer te maken met de Spanjaarden en hun katholieke opvattingen over schuld en 'lijden voor onze zonden´ dat de meeste San Pedro plechtigheden ´s nachts worden gehouden! Ik vond het altijd zo koud en ongemakkelijk dat ik mij nooit echt goed genoeg kon ontspannen om de genezing van San Pedro te ontvangen. Ik vertelde dit aan Ruben en hij begreep precies wat ik bedoelde, dus hij begon te ceremonies voor mij tijdens de dag te houden. Toen merkte ik écht het verschil. Bij het daglicht zijn al mijn doorbraken gekomen.
Met San Pedro kun je om je heen kijken, de schoonheid van de wereld zien en opmerken hoe verbonden je met alles bent: dat je mooi bent en deel van een prachtige creatie. Dat kan je niet doen in de duisternis.
Wat mensen moeten begrijpen is dat San Pedro geen hallucinogene is zoals Ayahuasca, dus ze zullen nooit visuele beelden zien. Het heeft dus ook geen zin om in het donker te liggen wachten tot er iets gebeurt. San Pedro's leer is visionair, in de openbaringen gaat het over de natuurlijke – en niet de geestelijke - wereld, en in het daglicht zie je dat veel duidelijker. Dat is waarom we onze ceremonies houden in het zonlicht: omdat San Pedro het op die manier wil en zo werd het in den beginne ook gedaan.
Op welke manier bereid je de San Pedro?
De meeste sjamanen schillen de cactus, snijden de cactus in stukken en dan koken ze het tussen de vier en acht uur. Ze kunnen ook alcohol en soms andere planten of ingrediënten toevoegen. Ik kook de mijne zo´n twintig uur, maar, het is dan veel sterker en dit betekent ook dat mensen minder geneigd zijn om te braken als ze het drinken. Andere San Pedro brouwsels voelen nu zwak aan voor mij en geven zelden dezelfde visioenen.
Sommige sjamanen zeggen dat je de visioenen niet echt nodig hebt om een genezing met San Pedro te laten plaatsvinden. Ze hebben een punt, maar ik denk nog steeds dat visioenen belangrijk zijn, want even zo belangrijk als de heling zelf hebben mensen het nodig om te weten dat ze zijn genezen. Als de visioenen komen kunnen ze het voelen. Dan begrijpen ze dat het écht is en gaan letten op wat ze te zien krijgen... over hoe zichzelf te beschermen en gezond te blijven of over hun plaats in de wereld en de schoonheid van hun leven. Zonder de visioenen kunnen ze dit niet weten.
Er zijn een aantal andere dingen te overwegen bij het bereiden van San Pedro. Ik werk alleen met cactussen die zeven of negen ribben hebben, omdat ze de meest zachte en mooie brouwsels voortbrengen. Degenen met zes of acht ribben zijn niet zo sterk, terwijl die met 11 en 13 zeer intens, maar soms ook donker kunnen zijn. Ik gebruik deze nooit bij patiënten.
Degenen met vier stekels worden alleen gebruikt voor uitdrijvingen, de patiënt en de genezer moeten dan beide drinken. Zo´n San Pedro wil je echt niet proberen. Het is verschrikkelijk en de visioenen brengen je rechtstreeks naar de hel.
Terwijl de cactus kookt zingen we vaak liedjes voor San Pedro of bieden het onze gebeden aan opdat het goede genezingen mag brengen. Elke keer als we roeren bieden we het een nieuw gebed aan, dus misschien gaan er wel zo’n twintig gebeden in elke fles.
Soms kan de spirit van San Pedro ook opduiken terwijl we het koken, in patronen op het oppervlak van het water, die ons vertellen wie er komt om het te drinken en waarom. Ik heb bijvoorbeeld eens patronen gezien in de vorm van eierstokken, compleet in elk detail; of harten omsloten door cirkels. Toen is de volgende dag een vrouw aangekomen met een vruchtbaarheidsprobleem en zij bracht een man mee wiens hart gesloten was voor haar dromen. Op deze manier kan San Pedro ons laten zien wat mensen nodig hebben zelfs voordat ze er zijn.
Wat voor genezingen heb je gezien door San Pedro ceremoniën?
Een heling die veel voor mij betekende was bij een vrouw die altijd had gezegd dat ze nooit San Pedro zou drinken. Dus haar verhaal laat een manier zien waarbij het niet eens nodig is dat je in de plant gelooft wanneer het je geneest - hoewel het beter is als je dat wel doet.
De echtgenoot van deze vrouw was een paar jaar tevoren overleden. Hij was een sterke man, maar door zijn ziekte takelde hij af tot er niets van hem over was. Het kostte hem een jaar om te sterven, terwijl de vrouw hem verpleegde. Toen, nog geen drie maanden daarna werd haar zoon gedood; vermoord in Zuid-Afrika, gestenigd en voor dood achtergelaten. Hij was nog maar 26 jaar.
De vrouw was kapot. Zij werd net als de wandelende doden. Kort daarna kreeg ze een beroerte, die haar arm verlamde en door de schok van alles wat ze had meegemaakt, diabetes.
Ondanks al haar reserveringen, vroeg ze mij uiteindelijk of ze San Pedro kon drinken. Ik gaf haar de kleinste hoeveelheid, maar het was precies goed voor haar, zoals San Pedro altijd is, en toen lag ze in mijn armen en huilde vijf uur lang haar hart uit.
Dat is een goede uitdrukking voor wat er eigenlijk gebeurd, want ook ik had San Pedro gedronken en door zijn ogen zag ik de strengen van energie afkomstig van haar hart die haar borst en arm omcirkelen als een tourniquet. Ik begon de strengen uit haar te trekken en ze weg te gooien.
De volgende ochtend was als een wonder. Haar arm, die totaal verlamd was, had al zijn bewegingsmogelijkheden herwonnen. Toen ze thuis kwam en een bezoek bracht aan een specialist om haar diabetes te testen, was ook de diabetes verdwenen. Nu heeft ze helemaal geen problemen meer.
Ik vroeg haar later naar haar San Pedro ervaring en ze zei dat ze veel pijn had gevoeld in haar hart, dat is waar ik ook had gezien dat de energie van verdriet haar vasthield. Dus naast het genezen van haar fysieke problemen, heeft San Pedro haar laten zien waarom ze deze had: vanwege de emotionele nood die ze eerder niet had kunnen loslaten.
Wat ik heb geleerd van San Pedro is dat ziekte nooit een "ding" is, dat in ons is; Het is niet "diabetes" of "een beroerte". Het is een geloof dat wij voeren: bijvoorbeeld dat we moeten rouwen om degene die we hebben verloren, of om onszelf, door middel van pijn of een handicap dat ons lijden zichtbaar en "echt" maakt. Dus ziekte is een gedachtevorm; een negatief patroon dat we vasthouden en reproduceren. San Pedro heelt ons niet alleen maar toont ons ook deze gedachtevorm. Als het zich dan een volgende keer weer voordoet, herkennen we het en kunnen een bewuste keuze maken om anders te denken en te handelen.
Het klinkt alsof de vrouw die je beschreef een "psychosomatisch" probleem had, een term die vandaag de dag een groot deel van zijn macht heeft verloren in het Westen. Kan je het toelichten?
Elke ziekte die wij krijgen komt voort uit onze geest en ziel. Een andere vrouw kwam naar me toe nadat ze werd gediagnosticeerd met kanker en kreeg daarvoor chemotherapie. Ze zag er zo ziek uit dat ik haar in huis nam waar ze de komende zeven dagen doorbracht, voortdurend brakend. Aan het einde van de week besefte ze dat haar artsen haar niet hielpen en zij besloot om in plaats daarvan met de planten te gaan werken.
Ze belde haar arts om haar afspraken te annuleren en hij was ontzettend boos. Hij vertelde haar dat ze dat niet kon doen; dat ze dom was en zou sterven als gevolg van haar beslissing -- dat is overigens een vloek.
Hoe dan ook ze bleef bij haar beslissing en nu is ze, door middel van San Pedro, genezen. De plant toonde haar waarom ze kanker had - wat geen Westers medicijn kan doen - en vertelde haar dat ze opnieuw de keuze had: dat ze, in botte termen, kon sterven of haar gedachten veranderen en het leven gaan leiden dat ze écht wilde leven. Ik weet dat dit té gemakkelijk klinkt, maar zo simpel is het ook écht. Ze besloot geen kanker meer te hebben omdat zij besefte dat het leven gewoon te kostbaar was nadat ze het eenmaal door de ogen van San Pedro had gezien.
Ik heb ook gewerkt met vrouwen die seksueel zijn misbruikt als jonge meisjes en de energie daarvan in hun lichaam dragen. En meestal daarnaast ook een gevoel van schuld of schaamte, alsof het op een of andere manier hun schuld zou zijn. Deze energie is ook een gedachtevorm en het maakt ze ziek en, soms, suïcidaal.
Zij hebben het nodig om drie keer San Pedro te drinken. De eerste keer is verschrikkelijk, zelfs voor mij om naar te kijken. Ze liggen in een foetushouding en schreeuwen. De tweede keer zijn ze meer ontspannen, maar huilen nog steeds. Ik drink meestal San Pedro met hen, zodat ik kan aansluiten op wat ze doormaken en de plant me kan leren wat ze nodig hebben om te genezen.
De derde keer dat ze San Pedro drinken verandert alles en is het een ervaring van totale vreugde. Daarna zijn ze zo verandert dat zelfs hun vrienden ze niet herkennen! San Pedro laat ze een andere manier zien, een nieuw geloof over zichzelf, en dat helpt hen zich opnieuw te verbinden met de liefde en de schoonheid van het leven die ze zolang in zichzelf hebben gemist.
Dat klinkt als soul retrieval, maar in plaats van de sjamaan die het uitvoert, doet de intelligentie van de plant het voor hen.
Dat klopt. Het is soul retrieval, of liever, het leven terug halen. We slaan negatieve overtuigingen over onszelf op als spanningen in ons lichaam. Als we hen niet loslaten, verharden ze en manifesteren zich als fysieke of emotionele problemen. Tegelijkertijd worden onze goede energieën geblokkeerd zodat de volheid van onze ziel niet tot uitdrukking komt in ons leven en delen van ons begraven blijven. San Pedro verwijdert onze negatieve overtuigingen, zodat de positieve kunnen doorschemeren. Dus het is een vorm van de ziel terughalen; een vorm waarbij we terugkeren uit onszelf.
Kan je meer vertellen over hoe negatieve overtuigingen invloed op ons hebben?
In de Andes, praten sjamanen over "goede" en "slechte ideeën” en deze zijn, in zekere zin, wat ik bedoel met gedachtevormen. Wanneer iemand bijvoorbeeld zegt, dat je "goede ideeën" hebt, bedoelen ze niet dat je een creatief genie bent! Ze bedoelen dat je goede of spirituele gedachten hebt of dat je één bent met de waarheid en goedheid van de wereld.
Soms praten ze ook wel over een "goede" of "slechte wind". Deze "wind" is een opeenstapeling van gedachten of energieën die tot elkaar worden aangetrokken en een gemeenschappelijke affiniteit delen. De goede energieën van veel mensen die positieve en opbouwende gedachten hebben kunnen een goede wind maken, maar, op dezelfde wijze, kunnen ook negatieve gedachten samenballen om een slechte wind te creëren. In beide gevallen gaat het om een levende kracht die circuleert in de wereld.
Gedachten als deze hebben fysieke effecten. Bijvoorbeeld: onlangs ging ik paardrijden met een vriendin om een bezoek te brengen aan de Q'ero van de hoge Andes. Op enig moment in onze reis, mijlenver van medische hulp en de bewoonde wereld, verloor mijn vriendin haar bewustzijn en viel van haar paard. Ze lag op de grond te schudden en was helemaal van deze wereld.
Gelukkig hadden we een sjamaan bij ons die wist wat er gebeurd was, en hij haalde zijn cocabladeren tevoorschijn, plaatste ze op haar kruin en blies door ze heen. Ze stopte meteen met schudden en begon toen weer bij te komen.
Toen ik hem vroeg wat er gebeurd was, haalde hij zijn schouders op en zei: "een slechte wind". Ze was ‘aangereden’ door een gedachtevorm die, op een bepaalde manier, bezit van haar nam. Hij had een andere energie in haar geblazen om het te verwijderen en haar te vullen met licht.
Maar, stel je voor: als ‘verdwaalde’ gedachten al zoveel schade aan kunnen richten, hoe veel sterker zijn dan onze eigen ideeën? Onze overtuigingen over onszelf, onze ziekten en onze krachten of zwakheden zijn niet willekeurig. Ze zijn immers zeer persoonlijk en mogelijk al jaren bij ons. Dus het is letterlijk waar dat onze gedachten ons kunnen doden of genezen. We moeten dan ook voorzichtig zijn met wat we denken. San Pedro helpt en geneest ons door ons te tonen HOE dat te doen.
Is er iemand waar je geen ceremonie voor zou houden?
Ik heb dat ooit wel gedacht. Een paar jaar geleden vroegen een aantal jonge mensen, die op reis waren door Zuid-Amerika, mij voor een ceremonie. Toen ik hen vertelde wat het inhield, zeiden ze dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Ze hadden veel drugs genomen in het verleden en hadden over San Pedro gehoord en wilden "een nieuwe drugs ervaring" proberen. Ik moet toegeven dat ik op een negatieve wijze over hen oordeelde omdat ze San Pedro bagatelliseerden en zagen als "gewoon een andere drug" - wat het niet is. Het is een krachtig spiritueel medicijn.
Het was San Pedro, die mij vertelde om te ontspannen. Het liet mij opnieuw weten dat het de dingen zelf aankan en zijn eigen beslissingen neemt over wie het kan drinken. San Pedro herinnerde mij eraan dat ik de gids was, niet de genezer! Dus daarna stopte ik met oordelen over hen en ik gaf ze San Pedro.
Na de ceremonie kwamen ze bij mij om over hun "drug ervaring" te praten. En ze vertelden me dat hun ontmoeting met San Pedro de meest nederige ervaring van hun leven was geweest. San Pedro had ze duidelijk gemaakt, zo zeiden ze: "Ik ben niet LSD IK BEN SAN PEDRO" Ze hadden er van geleerd en voor sommigen was het een levens veranderende ervaring. Ze gebruiken geen drugs meer.
Dus nu ben ik ook nederig, want ik weet dat San Pedro mensen altijd zal geven wat ze nodig hebben - zelfs als het niet is wat ze dachten dat ze zouden krijgen. Ik hou van de uitdrukking die jij gebruikt: dat je met het werken met planten bedoelingen moet hebben, maar geen verwachtingen. Dat lijkt een goede benadering. Maar in ieder geval, vertrouw ik op San Pedro en weet dat het integer handelt jegens iedereen, dus nu discrimineer ik niet meer.
Er is een dieet dat past bij San Pedro, net zoals voor Ayahuasca. Maar bij San Pedro is het eenvoudiger. Kun je daar iets over zeggen?
Alle leraar planten vereisen een ritueel vóór en tijdens de ceremonie. Dit is wat we het dieet noemen. Het verwijst niet alleen naar de beperkingen rond eten en drinken, zoals de naam doet vermoeden, maar gaat ook over andere gedragingen, zodat we de plant met een zuivere intentie benaderen. Dus als we het hebben over het "dieet", gaat het meer om de oude Griekse betekenis van het begrip "dieta": een verandering in levensstijl, dus niet alleen in wat we eten.
Ayahuasca vergt meerdere dagen van voorbereiding, met inbegrip van voedsel- en gedrags taboes, seksuele onthouding, vasten en meditatie, maar San Pedro vraagt niet om zulke grote veranderingen. Evengoed, een dag voordat het gedronken wordt, moet eten en drinken zo mild mogelijk zijn en geen alcohol, vlees, oliën of vetten, kruiden, citrusvruchten en sappen bevatten, en er mag geen seks zijn.
Ongeveer twaalf uur voor de ceremonie mag er helemaal geen voedsel meer gegeten worden. Dit betekent een dag van vasten als je San Pedro 's nachts drinkt, of geen voedsel vanaf ongeveer 20:00 op de avond tevoren als je het de volgende dag overdag drinkt. Een paar uur voorafgaand aan het ritueel raad ik een periode aan van rust en reflectie, zodat je kan nadenken over wat je zou willen helen of leren over jezelf.
Dat is alles wat het dieet vereist, hoewel er ook enkele specifieke condities zijn waarbij van te voren een overleg met je sjamaan en reguliere arts wordt aangeraden alvorens San Pedro te drinken. Deze omvatten problemen met de dikke darm, hoge bloeddruk, hartaandoeningen, diabetes of psychische ziekten. Geen van deze problemen zal je er perse van weerhouden San Pedro te drinken, omdat de aandoening zelf mogelijk precies datgene is dat je met San Pedro wilt genezen, maar je sjamaan en arts moeten het weten.
Een algemene regel wanneer je met planten werkt is: hoe zuiverder je lichaam en geest is, hoe krachtiger het medicijn en zijn leringen. Het dieet helpt hierbij.
Ik heb horen zeggen dat de 'processen' die betrokken zijn bij ceremonies kunnen bijdragen aan de effecten; bijvoorbeeld, dat de sjamaan fungeert als een soort van hypnotherapeut en voorstellen aandraagt die helend kunnen zijn voor de patiënt, terwijl er tijdens het ritueel ontspannende heilzame oefeningen als meditatie worden gedaan. Wat denk je daarvan?
Soms wordt mij naar dergelijke dingen gevraagd, vooral door wetenschappers en academici. Ze willen weten wat de "make up" van San Pedro is, wat de "actieve ingrediënten" zijn, en "hoe het werkt". Ik zeg dan dat ik het niet weet en het mij ook niet kan schelen! Voor mij is het niet San Pedro's "mescaline inhoud" of "eigenschappen" die van belang zijn; het is een spirit die heelt en wonderen verricht die ik met eigen ogen heb gezien. Dus ik weet echt niet hoe het werkt, noch kan het mij schelen waarom het werkt. Ik kan een wonder net zo min verklaren als degenen die mij vragen of ik het kan uitleggen! Maar ik weet dit: als je een wonder nodig hebt omdat er zoveel pijn is in je leven, en als - door de genade van God en San Pedro - je dat wonder krijgt, dan zou het je ook niet
kunnen schelen hoe het werkt!
Een deel van de ziekte, zo lijkt mij, is om de wereld te willen begrijpen in termen van zijn "mechanismen" wanneer de ‘moeren-en-bouten’ er echt helemaal niets toe doen. Het is de schoonheid van de wereld die ons zou moeten aantrekken, betrekken en inspireren! Als we San Pedro drinken, is dat een van de eerste dingen die we leren - en dan worden onze vragen hoe dan ook irrelevant. Dus het échte antwoord, voor degenen die de hoes en waaroms willen weten over San Pedro, is heel eenvoudig: drink het en dan zul je zien!
Het "wat" van San Pedro is dat het levens heelt. Dus laten we de slapeloze nachten van de waaroms en hoes overlaten aan de academici, voor wie zulke dingen er toe lijken te doen.
De auteur:
Ross Heaven is de auteur van meer dan 10 boeken over sjamanisme en sjamanistische healing, waaronder Plant Spirit Sjamanisme, Plant Spirit Wisdom, en The Sin Eater's Last Confessions. Hij geeft ook workshops over deze onderwerpen, en organiseert reizen naar Peru om te werken met de sjamanen, healers, en heilige meesterplanten (Ayahuasca en San Pedro) van de Amazone en de Andes. Voor meer details van deze evenementen en een gratis informatiepakket, bezoek www.thefourgates.org
vertaald door: Reino van der Velde